Εν συντομία -κ με βάση τα όσα έγραψες- : εχω σχέση με ενα καλό παιδί...μπλα μπλα... η οικογένεια του με αντιπαθεί χωρίς προφανή σ εμενα λόγο...μπλα μπλα. Ηλικία δν μας έγραψες αλλα υποθέτω very early 20'sΣ εμενα καναδυό πράγματα ειναι που ειναι προφανή. Αρχικά ειναι αδερφακιας/μπαμπάκιας κ δν το αρνείται. Οκ. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Αφού σ ενοχλεί εσένα ομως (κ καλα κάνει κατ εμε, αλλα αυτο ειναι άσχετο), γτ το ανέχεσαι δν καταλαβαίνω. Το γεγονός πως δν παίρνει θέση ειναι απ οτι φαίνεται σε βάθος των δυο κοινών σας χρόνων γεγονός. Που σημαίνει πως δν προκειται ν αλλάξει. Θέλεις να σαι μ εναν άνθρωπο που λειτουργεί έτσι; Η επιλογή ειναι δική σου, αυτός τη δική του την εχει κάνει ήδη, αν θες τα κάστανα, εςυ θα πρεπει να τα βγάλεις απ τη φωτιά. Μετά, ειναι επισης προφανές πως για κάποιο λόγο δν σε συμπαθούν. Αποδεξου το. Δν νομίζω πως εχει κάποιο νοημα να μπαίνεις σε διένεξη μαζι τους, αφού ούτε τη γνώμη τους θ αλλάξεις, ούτε θα κερδίσεις ηθική ικανοποίηση/το δίκιο σου οπως μπορείς να νομίζεις. Σάλιο κ ενέργεια χάνεις. Γνώμη μου ειναι πως είτε μπορείς να ελαττώσεις αισθητά την παρουσία σου παρουσία τους κ να προτρέπεις το φίλο σου να βρίσκεστε εκτός της οικίας του- ο πατέρας του που θα παει, θα φύγει (εν τελεί βέβαια ειναι φυσιολογικό να θέλουν οι δυο τους να περάσουν χρόνο μαζι αφού τον στερήθηκε τόσα χρόνια, αλλα μάλλον δν σου κάνει αυτη η απάντηση εσένα), είτε να εξηγηθεις στο φίλο σου κ αν δν υπάρξει αλλαγή, ν αλλάξεις εσυ προς άλλη κατεύθυνση. Κ μην ξεχνάς πως η οικογένεια του θα ναι πάντα εκει, σ αρεσει δν σ αρεσει.
