Αχ, ας τα πιάσουμε με τη σειρά όσο γίνεται. Για αρχή καλώς ή κακώς, θες δε θες, έχεις ήδη μία θέση στη σύγχρονη πραγματικότητα και στην κοινωνία. Το θέμα είναι ΕΣΥ τι είδους θέση θες να είναι αυτή. Θες να είσαι ο weirdo τύπος, ο αποκομμένος, ο μοναχικός και εν τέλει ο ανικανοποίητος και πικραμένος; 'Η θες να είσαι ένα ανεξάρτητο και λειτουργικό άτομο, που μπορεί να αντλεί ευχαρίστηση από διαφορετικά πράγματα;Το να λες στα 20 οτι θα παραμείνεις όπως είσαι και θα πας χαμένος, επειδή είχες και κάποια προβλήματα στο παρελθόν είναι αστείο και ταυτόχρονα εξοργιστικό. Αφού εντόπισες και παραδέχτηκες λάθη, δούλεψε για να τα αλλάξεις, μη ματαιοπονείς.Η ασπίδα που έχεις βάλει, οτι και καλά οι γυναίκες είναι κακές και να απομακρύνουμε τους φίλους για να μην επενδύσουμε συναισθηματικά, ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ σαχλαμάρας και υπερευαισθησίας. Ρίξτη λοιπόν και δοκίμασε τις δυνάμεις σου. Οι κοινωνικές επαφές είναι εφόδιο για όλη σου τη ζωή, μην το στερείς από τον εαυτό σου και το μέλλον σου. Τι να το κάνεις αν είσαι άριστος φοιτητής και πάρεις το πτυχίο σου με καλό βαθμό κι εγκαίρως, αν μεθαύριο δε μπορείς να σταθείς σε μια δουλειά; Αν δε μπορείς να συνεργαστείς, να αφουγκραστείς, να δεχτείς κριτική κτλ;Γι'αυτό λοιπόν άσε την πολλή άγονη σκέψη και τις καταδίκες. 'Ασε και στην άκρη για λίγο τη λογοτεχνία (υποψιάζομαι σε σένα πυροδοτεί μίρλα και δράμα) και πιάσε κανένα βιβλίο αυτοβελτίωσης. Με ένα βήμα τη φορά θα το βρεις το δρόμο σου.(Σκεπαστείτε τώρα με το σεντονάκι, έβαλε ψύχρα :Ρ)