Μου ήρθε στο μυαλό το παρακάτω..."Είμαστε αλάθητοι στην επιλογή του εραστή μας,ιδιαίτερα όταν αξιώνουμε το λάθος πρόσωπο...Υπάρχει ένα ένστικτο,μαγνήτης ή αερικό,που γυρεύει το αταίριαστο.Βέβαια,το λάθος πρόσωπο είναι και σε κάτι σωστό:στο να μας τιμωρεί,να μας φοβερίζει ή να μας ταπεινώνει,να μας απογοητεύει,να μας τσακίζει στην κυριολεξία ή,το χειρότερο απ'όλα,να μας δίνει την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν είναι ακατάλληλο,αλλά αντίθετα είναι σχεδόν το σωστό,κρατώντας μας έτσι αιχμάλωτους στη φυλακή του έρωτα.Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να το κάνει αυτό..."Ο υπέροχος Χανίφ Κιουρέϊσι τα είπε όπως νομίζω ότι κι εσύ τα σκέφτεσαι και τα νιώθεις...στο τέλος,όλα είναι θέμα επιλογής...ακόμα και ο έρωτας(ή η απομυθοποίησή του)...ακόμα και η ευτυχία...