Αγαπημένη, Οι νύχτες στην έρημο είναι πάντα το ίδιο όμορφες. Η κρύα άμμος που ασημίζει στο φως του φεγγαριού και τ' αστέρια που κρέμονται σαν τσαμπιά από χουρμάδες μέχρις εκεί που φτάνει το βλέμμα. Μιλούσαμε για εκείνη , ακόμα , όταν πήραμε το γράμμα σου. Ο Ζυλιέν πιστεύει πώς όλα πια έχουν χαθεί και πρέπει να πάμε παρακάτω. Εμείς διαφωνούμε. Προσπαθούμε να τον μεταπείσουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Όπως και να χει , αύριο το πρωί θα ξεκινήσουμε. Φορτώσαμε κιόλα την καμήλα με σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Ακονίσαμε τα σπαθιά. Στο πρώτο φύσημα του Χαμσίνι θα εκμεταλλευτούμε την αμμοθύελλα για να περάσουμε πίσω απ' τις γραμμές του εχθρού. Αν είναι θέλημα Θεού να τα καταφέρουμε , θα επικοινωνήσουμε ξανά μαζί σου. Από τοποθεσία ασφαλή και απάνεμη. Είναι επικίνδυνο να ανταλλάσσεις μηνύματα μ' αυτό το παράξενο λευκό πουλί. Αν μέχρι τότε τύχει να συναντήσεις τη βεδουίνα μας , κράτησε την μαζί σου. Μέχρι να μπορέσουμε να πλησιάσουμε. Λίγο πιο κοντά. Φρανσουά