Δεν μπορώ να συνδέσω το Βέγγο με την αναρχία.Ένας αγνός,τίμιος άνθρωπος ήταν σε έναν κόσμο πολύ πιο πονηρεμένο κι αυτό τον σάστιζε.Δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί.Αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου.Όσο για τον Κωνσταντή και το Λούη,άλλη ιστορία.Ο Κωνσταντής συγχωρούσε στο Λούη όσα δε θα μπορούσε να συγχωρήσει στον εαυτό του.Ποτέ δε θα τον άφηνε η συνείδηση του,η λογική του να κάνει αυτά,που έκανε ο Λούης.Ήταν στο όριο του περιθωρίου και της παρακμής.Ο Κωνσταντής απ'τη μια γοητευόταν που ο φίλος του αφηνόταν στα πάθη του κι απ'την άλλη τον συμπονούσε ακριβώς γι'αυτό.Το φθαρτό,το γήινο,το ανθρώπινο έχει μέσα του ταυτόχρονα και το φως.