Κάποιες φορές ο πόνος έρχεται με ''χρονοκαθυστέρηση'', όπως αυτό που περιγράφεις. Συμφωνώ επίσης με τη Γιώτα πιο πάνω: αυτός που σε χωρίζει είναι ο ευνοούμενος και δεν τον νοιάζει, όλα τα άλλα που λέγονται (ότι και καλά πονάει αυτός που χωρίζει τον άλλο) είναι απλά παρλαπίπες. Τι να κάνεις; απλούστατα ΜΠΛΟΚΑΡΕ τον από παντού. Απασχόλησε το μυαλό σου με ο,τιδήποτε άλλο, κάνε εργασιοθεραπεία, μην τον σκέφτεσαι, μην ασχολείσαι μαζί του. Και όλα περνάνε στο τέλος, στο λέω εκ πείρας... Καλή δύναμη.