Αν υπήρχε σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα, αυστηρές ποινές, συχνοί έλεγχοι και σεβασμός στις ανάγκες του εργαζόμενου (ικανοποιητικός μισθός, άδειες, δώρα, εκπαίδευση, εξέλιξη, αξιολόγηση κτλ) δε θα καίγονταν όλοι να γίνουν ανεξάρτητοι επιχειρηματίες και ο κάθε άσχετος να το παίζει αφεντικό, παίρνοντας στο λαιμό του ολόκληρες οικογένειες. Ποιος δε θα'θελε να είναι υπάλληλος ή εργάτης σε 5-10 πασίγνωστους εργοδότες, οι οποίοι αποδεδειγμένα στήριξαν το προσωπικό τους και την οικονομία της χώρας;Δυστυχώς όμως μπλέξαμε στο φαύλο κύκλο του "δε θέλω κανένα πάνω απ'το κεφάλι μου" και ταυτόχρονα του "πού θα πάει, θα ανοίξω δική μου δουλειά, θα πάρω χαμάληδες και θα τους δείξω εγώ"...