Πράγματι έχουν αγαπηθεί κιόλας αλλά πρόκειται για λογοπαίγνιο καθώς τα στιγμιαία ψέματα μπορεί να είναι ευχάριστα και εύπεπτα ακόμα και επιθυμητά σε αντίθεση με την εικόνα ενός ατόμου που πλέον είναι αποδεδειγμένα ψεύτης. Ένα καλό παράδειγμα είναι η ελληνική πολιτική σκηνή. Ακούμε ψέματα, μας αρέσουν (ακόμα κι αν δεν τα πιστεύουμε εντελώς), ψηφίζουμε, απογοητευόμαστε, γιουχάρουμε τον ψεύτη. Και ξανά. Τα υποκείμενα (εμείς δηλαδή), δρουν είτε υποκριτικά είτε με αδικαιολόγητη αφέλεια.Ξανθούλα να σε χρίσω γραμματέα μου!;; Θέλω να μου βάζεις καρδούλες στα μηνύματα, είναι πολύ κιουτ!