Το οτι καποιος δεν εχει συντροφο δεν σημαινει οτι ειναι μονος. Οταν εχεις ανθρωπους γυρω σου που σε αγαπανε, που σε φροντιζουν, που νοιαζονται για σενα, δεν εισαι μονος. Δεν καταλαβαινω γιατι πολλοι πιστευετε οτι αυτος που δεν εχει συντροφο σημαινει οτι σωνει και καλα νιωθει μοναξια, οτι ειναι δυσυχισμενος και οτι ψαχνει απεγνωσμενα να βρει ενα ταιρι. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μια χαρα και χωρις συντροφο και που δεν ξυπνανε και κοιμουνται με αυτη τη σκεψη, οσο και αν δεν το πιστευετε. Δεν λεω οτι θα με χαλαγε να βρω εναν ανθρωπο με τον οποιο να περναμε καλα κ γενικα να εχουμε μια υγιη σχεση, προφανως κ δεν θα με χαλαγε. Αλλα οκ, αν τον βρω, εχει καλως, αν παλι δεν τον βρω, δεν θα πεσω και σε καταθλιψη. Μπορω δηλαδη να ειμαι καλα στη ζωη μου χωρις την υπαρξη αυτου του ανθρωπου. Δεν ειναι λογικο να βασιζω την ευτυχια μου κ την ευημερια μου στην υπαρξη ενος συντροφου στη ζωη μου. Επισης, το τι κανει καποιον να νιωθει μοναξια ειναι πολυ σχετικο. Για μενα ειναι πολυ μεγαλυτερη η μοναξια που νιωθει καποιος οντας σε μια σχεση που ο αλλος δεν τον καταλαβαινει κ που γενικα δεν υπαρχει επικοινωνια, παρα η μοναξια που νιωθεις επειδη δεν εχεις σχεση.