Αυτά που γνώρισα μετέπειτα, δε γινόταν να τα γνώριζα αν δε σχετιζόμουν μαζί του, γιατί αφορούν το ζευγάρι (νταξ δε μιλάω για το μέγεθος ή τίποτα τέτοιο), εννοώ συναισθήματα και εμπειρίες που σαν φίλοι δε μπορούσαμε να μοιραστούμε. Εκείνος ήθελε, εγώ ήθελα, δεν έχει σημασία τι ποσοστό ο καθένας, δε βλέπω το λόγο που θα ήταν κατακριτέο.Επίσης είναι φυσιολογικότατο ο καθένας να υποστηρίζει, έστω και με θέρμη, τις επιλογές του, όμως προς τι το μίσος και η αντιπαλότητα σ'ένα θέμα που αφορά προσωπικές επιλογές και λειτουργίες;;; Ο σκοπός είναι να ανακηρυχθεί κανείς ο σωστός ή ο καλύτερος έναντι των άλλων;