Μια χαρά ξεμπερδεμένα τα έχω.Εσείς θεωρείται πως ο καθένας έχει υποχρέωση να τρώει στη μάπα τα σκατά του άλλου.Γιαυτό είμαστε φουλ στη μιζέρια και τη δυστυχία.Γιατί αντί να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε έναν άνθρωπο να ζήσουμε ευτυχισμένοι αντίθετα ξεκινάμε μια σχέση και την καταστρέφουμε με το καλημέρα με τα κόμπλεξ μας και τα ψυχολογικά μας.Ακόμα και αν η κατάσταση του άλλου είναι παθολογική τι σημαίνει αυτό?Οτι η αρρώστια του του δίνει άλλοθι για μπορεί να κρατάει τον άλλο σε μια ψυχοφθόρα σχέση?