Μια συμβουλή από μια μερικώς συμπάσχουσα. Μπορεί να θεωρείς οτι κάνεις καλό με την σκληρή σου αλήθεια αλλά ισχύουν κατά εμέ τα εξής: 1. Τη γνώμη μας και την αλήθεια μας την δίνουμε μόνο και εάν μας ζητηθεί. Όσο λάθος και εαν σου ακούγονται οι επιλογές τον γύρω σου, δεν είναι δουλειά σου να εκφέρεις την αποψάρα σου για όλα. 2. Ακόμη και εάν σου ζητηθεί, πρέπει να διαθέτεις μια ωριμότητα να προσαρμόσεις την επιλογή των λέξεων σου βάση του ακροατή. Δεν είναι έτοιμοι όλοι να ακούσουν με τον ίδιο τροπο την αλήθεια. 3. Η αλήθεια, εκτός εάν μιλάμε για φυσικά φαινόμενα, ειναι υποκειμενική. 4. Κάθε φορά που βγαίνεις, δεν είναι ανάγκη να σκανάρεις τον κόσμο βάση μιας δικής σου κλιμακας. Όσο εσύ κρίνεις οτι κάποιος είναι βαρετός για τα δεδομένα σου, άλλο τόσο αυτος σε θεωρεί ξινή. Και από τα λεγόμενα σου, αυτη η ταμπέλα είναι λάθος. Σίγουρα, δεν κάνουμε όλοι για όλους και επουδενί δε λεω να είναι κανείς χαζοχαρούμενος οταν βγαίνει. Αλλά να είσαι ευχάριστη ακόμη και αν ο συνομιλητής σου δεν είναι υποψήφιος για νόμπελ. 5. Ο δικός μου ορισμός του ξινού είναι να μην είναι ευχάριστος. Ειδικά όταν γνωρίζει κόσμο. Το έκανα για πολλά χρόνια μέχρι που συνειδητοποίησα οτι παραέπαιρνα τον εαυτό μου σοβαρά. Αυτή είναι η δική μου αποψάρα :)
