Ξεφεύγεις εντελώς από το νόημα της εξομολόγησης και της απάντησης μου. Δε θα μπω στην διαδικασία περαιτέρω ανάλυσης γιατί νομίζω πως υπήρξα πολύ σαφής παραπάνω και δεν υπάρχει λόγος. Κλείνοντας να πω μόνο πως αν κάτι είναι κακό, είναι αυτό και τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο. Κάποια κακά τα ξεπερνάς πιο εύκολα, σαν αυτό της εξομολογούμενης και κάποια άλλα κακά ίσως να μη τα ξεπεράσεις και ποτέ, όπως για παράδειγμα μια ανίατη ασθένεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κάποιος να ανεχτεί το πρώτο κακό επειδή υπάρχει και η χειρότερη περίπτωση του δεύτερου κακού. Για μένα λοιπόν κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να είναι η καβάτζα κανενός,ζώντας διαρκώς μέσα στην μιζέρια, ενώ μπορεί να βρει τον σεβασμό κάπου αλλού και αυτό ακριβώς εξέφρασα μέσα από το σχόλιο μου.