Νομίζω έχεις ξαναγράψει και τα'χουμε ξαναπεί. Τελοσπάντων συμφωνώ με 'Αννα και Διογένη κι απλά να προσθέσω οτι όταν κάτι δε μας γεμίζει στο παρόν έχουμε την τάση να βρίσκουμε διέξοδο στο παρελθόν, το οποίο ούτως ή άλλως εξιδανικεύουμε συγχωρώντας εύκολα (τι ειρωνία, όταν τη στιγμή που το ζούσαμε όλα τα εμπόδια φαίνονταν αξεπέραστα) και ξεχνώντας τον πόνο. Μου φαίνεσαι απλά εγκλωβισμένος.
