Φίλε μου ο τρόπος που γράφεις,δείχνει πραγματικά πως βρίσκεσαι σε αδιέξοδο.Δυστυχως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες μα και σημαντικές.Μην αφήσεις τον εαυτό σου να ζει μέσα στο παράπονο και τη μοναξιά,κάνε του ένα δωρο ,βγαλτον από το αδιεξοδο,βάλε ρεαλιστικούς στόχους ,σίγουρα θα έχεις ταλέντα και χαρίσματα που δεν πρέπει χαραμίσεις.Να είσαι σίγουρος πως χαστούκια φάγαμε και δώσαμε όλοι και όλοι οι άνθρωποι παλεύουμε για την αυτοεικονα μας καθημερινά,απλά ο καθένας το εκφράζει διαφορετικά.Η φυγή όταν γίνεται από φόβο,πάλι σε αδιέξοδο θα καταλήξει.Η λύσεις είναι μέσα μας ακόμα κι αν διασχίσουμε όλη τη γη,αν δεν σκαλισουμε εκεί,κάνουμε μια τρύπα στο νερό.Μπορεί να μας φέρονται σκάρτα οι άλλοι και να φταίνε για αυτό ,η επιλογή του να χωθουμε πιο βαθυα στο καβούκι μας όμως είναι δική μας.Εγω θα σου πρότεινα να αναλάβεις τη δική σου ευθύνη και απο εκει να ξεκινήσεις..Μιλα σε κάποιον πνευματικό,θα σε ανακουφισει.Σου εύχομαι τα καλύτερα.
