Η δικαίωση δεν καλύπτει ανάγκες. Μόνο εγωισμούς.Το θέμα δεν είναι να δικαιωνόμαστε ακι βίωσες θλίψη προφανώς, και αναγνωρίζεις και τα λάθη σου... η άλλη μεριά τη βίωσε; Δεν είχαν αντίκτυπο τα λάθη σου εκεί, όπως είχαν τα δικά του/της σε σένα;Αλλά και αδικημένη, έτοιμη να παραδεχτεί τα λάθη όταν όμως έρθει ο άλλος... Και είπα, δεν λεω ότι δεν βίωσες θλίψη. Αλλά μιλάς για δικαίωση. Και πετάς και το κερασάκι να κάνει ο άλλος το βήμα ενώ εσύ καίγεσαι. Εσύ γιατί δεν πας είπαμε;Επειδή ψάχνεις δικαίωση και αν και έκανες λάθη πρέπει να τρέξει ο άλλος για να τα παραδεχτεις. Και να δει κι εκείνος τα δικά του. Έντιμο. (χωρίς σαρκασμο). Άλλες απαιτήσεις;