Είναι πολύ λυπηρή η κατάσταση που περιγράφεις.Μου φαίνεται περίεργο που δεν έχεις κανέναν φίλο/η,ούτε καν τώρα που ξεκίνησες τις σπουδές.Κάτι μου λέει πως ευθύνονται και οι γονείς σου γι'αυτό.Καλό θα ήταν να επισκεφθείτε όλοι μαζί έναν ψυχολόγο,όμως,δε γνωρίζω κατά πόσο θα ήταν οι γονείς σου δεκτικοί σ'αυτή την ιδέα(το λέω επειδή τους περιγράφεις κάπως αυταρχικούς;υπερπροστατευτικούς;).Αλλά,ακόμα και αν δε θέλουν,θα μπορούσες,αν έχεις τη δυνατότητα,να πας μόνη σου.Σίγουρα θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τους γονείς σου αλλά και να βελτιώσεις όλες τις πτυχές του εαυτού σου!!!Καλή σου τύχη :)