Είναι απίστευτο πως γίνεται τελικά να γίνουμε Ξένοι με τον άνθρωπο που ζούσαμε μαζί, Που κοιμομασταν ξυπνουσαμε ξεκινουσαμε την μέρα μας με φιλιά έρωτα χαρά ευτυχία. Που θέλαμε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ όσο τπτ άλλο. Που λέγαμε δε μπορώ χωρίς εσένα, Και τελικά όχι μόνο να γίνουμε ξένοι και να μην μιλάμε όταν τυχαία συναντηθούμε. Αλλά να τον δούμε με έναν άλλον σε ένα κατάστημα που μαζι ψωνισαμε για της ετοιμάσιες του γάμου μας..... Εκεί να δεις πόνος!