Χαχαχαχα!Τι κακο με βρηκε λεει...Χαχαχχα!Εμ δεν μας εξηγουσες ρε κοριτσι μου....Αλλα μας εδωσες να καταλαβουμε...Οπως και να χει εισαι και μανουλα και λογω του οτι δεν εχεις βοηθεια απο κανεναν οπως λες γι'αυτο αγανακτησες..Κανε υπομονη να μεγαλωσει το νινι σου λιγο,να παει παιδικο σταθμο και να ξεκινησεις και εσυ μια δουλιτσα να ξελαμπικαρεις λιγο,να νιωσεις και παλι πως και εσυ προσφερεις και να ξεφευγεις λιγο απο του τα σπιτιου...Μοιραστειτε και λιγο τις δουλειες με τον συζυγο σου αργοτερα αν μπορεις...Οσο για τους δικους σου ανθρωπους που μενουν στα 500 μετρα και δεν βοηθανε τι να πω?Απο δισταγμο και μονο πιστευω δεν τους ζητας να σε βοηθησουν λιγο με το παιδι αν βλεπεις πως απο μονοι τους δεν κανουν τιποτα,λογικο να μην πεις και εσυ κατι...Δυναμη να εχεις,θα τα καταφερεις δεν σε φοβαμαι,απλα ηταν η στιγμη που τα σκεφτηκες ολα και σε φορτωσαν και ξεσπασες ετσι...Να ζησετε,να σας ζησει και το μωρακι σας,να εισαστε καλα και να χαμογελας!Ολα καλα θα πανε,θα το δεις..Κανε λιγες λιγες τις δουλιτσες και μην πλακωνεσαι να τα κανεις ολα μαζι και σε πιανει πανικος...Οσα μπορεις καθε μερα απο λιγα...Ζησε και παιξε με το παιδακι σου,να χαιρεσαι την καθε μερα μαζι τουωτωρα