Θα σου πω κάτι κλισέ αλλά αληθεύει: Ο χρόνος είναι γιατρός.Ο κάθε άνθρωπος αντιδράει διαφορετικά στον πόνο, άλλοι βγαίνουν εξω και τα σπάνε και άλλοι χρειάζονται την απομόνωση τους. Ομως ακόμη και αν δεν θέλεις να δεις την παρέα σου καλό θα ηταν να εχεις ενα έμπιστο άτομο να μιλάς για αυτά που σε πληγωνουν. Συνήθως ενα ατομο μέσα απο την οικογένεια μας που μας αγαπά και μας γνωρίζει μπορεί να μας συνοδεύσει σε αυτή τη δύσκολη πορεία γιατί είναι παντα εκεί και θα μας πει και αλήθειες που δε θέλουμε να ακούσουμε απο τα φιλικά μας προσωπα. Οταν μοιραζομαστε ενα βάρος τότε ελαφραινει. Καλη δύναμη. Μπόρα είναι θα περάσει...