Ενας τύπος , ο Γιάννης , έλεγε οτι ευτυχισμένος μπορείς να είναι πραγματικά ένας άνθρωπος μονάχα όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα της ζωής παραδίπλα θα ηταν ευτυχισμένο και αυτὄβλέπει άλλοι τρώνε με χρυσό κουτάλι και περιγελάνε τον παραδιπλανό με τα νεκρά όνειρα και ελπίδες που ξέμεινε με μια χούφτα ανοιχτή σε μιαν γωνιά για ότι έχεις ευχαρίστηση ψιλό να του αφήσειςβάλε και τα εκ της γέννας, ένας μάγκας γεννήθηκε χωρίς τα δυό του χεράκια , ένας άλλος γεννήθηκε λεφτάς και μορφονιός και του κάνουνε τεμενάδες σε ουρές, θα φύγει ο ένας θα φύγει και ο άλλος, ο ένας θα μιλάει σε μιαν άλλη ζωή για δυστυχία θλίψη και απελπισία και ο άλλος θα γλεντοκοπάει πως γαμισε χίλιες κουκλάρες πιτσιρίκες και φοιτητριούλες και τουρίστριες και άφησε και 15 παιδιά απογόνους , σε κάποιες χώρες η παιδεία δεν είναι δωρεάν , αμα δεν έχουν οι γονείς σου , δεν πάς πανεπιστήμιο φίλε παει και τελείωσε, θα δουλεύεις απο το πρωί ως το βράδυ σε κάποιου κόπρου ,γιού μεγαλοφιλοβασιλικοχουντικού την επιχειρηση ή το χωράφι που το καπάρωσε με "θυσίες και αγώνα των προγόνων" (κοινώς ξεπούλημα και στήσιμο στα τέσσερα) και θα τον βλέπεις να καμακώνει και να τσιμπλογάει τον ποπό της παραδιπλανής συναδέλφου . αυτή δε θα του κάνει και τα γλυκά μάτια, εσύ με το 500άρι μισθό και την ανεργία να ελοχεύει αμα σε διώξει απ τη δουλειά την επομένη ούτε που σε υπολογίζει, έτσι είν η ζωή , ίσως για αυτό κατα καιρούς φτιάξανε και κάστρα και στρατούς και σύνορα και οχυρά, βλέπεις ο ένας ζηλοφθονούσε τον άλλο, τα παιδιά μου , οι γυναίκα μου, υγεία να υπάρχει φίλε, και άμα μπορείς να βγάλεις κάνα φράγκο καλό είναι, πόσο θα ζήσουμε? 1 5 10 50 80 100 χρόνια ? μια στιγμή , όνειρα και ελπίδες φυλακτό και πάμε γερά, δεν υπάρχει αύριο