Στην δευτερη παραγραφο αυτο που θελω να πω, γιατι ισως δεν το εξεφρασα σωστα, ειναι οτι το να δειξει κανεις οτι λυπαται ειναι το μονο ευκολο. Ο καθενας μπορει να υποκριθει οτι ειναι λυπημενος με τον πονο του αλλου. Αυτο ομως που θα επρεπε να ενδιαφερει ολους μας ειναι, οχι το ποιος φαινεται να ειναι λυπημενος, αλλα το ποιος οντως δειχνει εμπρακτα την λυπη του για κατι που μπορει να συνεβη σ' εναν φιλο του. Κοινως πρεπει να κοιταμε τις πραξεις του αλλου, οι οποιες αποδεικνυουν τα αληθινα του αισθηματα, κ οχι αυτο που δειχνει.