Είναι πολύ στενάχωρο που ένας νέος άνθρωπος, σαν εσένα εξομολογουμένη, χωρίς εμπειρία στις ανθρώπινες σχέσεις, θεωρεί ότι είναι φυσιολογική η συμπεριφορά της ζήλειας και την ανέχεται [προσπαθώντας μάλιστα να την "αντιμετωπίσεις" μεταθέτοντας το βάρος της ευθύνης σε εσένα(με το να αναρωτιέσαι αφού είσαι ειλικρινής γιατί δεν το δέχεται ο άλλος)]. Η ζήλεια δεν είναι ποτέ ούτε χαριτωμένη ούτε ενδεικτική ότι ο άλλος ενδιαφέρεται για σένα. Έχει να κάνει ΜΟΝΟ με τη δική του ανάγκη για έλεγχο, και, ό,τι και να κάνεις, δεν εξαρτάται από εσένα καθόλου. Όταν μάλιστα η ανάγκη που έχει για έλεγχο φτάνει σε σημείο να σε παρακολουθεί, το επόμενο βήμα είναι να μη βγαίνεις καθόλου από το σπίτι, για να μη τον δυσαρεστήσεις, να κόψεις φιλίες και κοινωνικές επαφές και γενικότερα μόνο χειρότερα θα είναι τα πράγματα για σένα. Του δίνω ένα αρνητικό παραπάνω γιατί, όντας τριανταπεντάρης, φρόντισε να βρει μια εικοσάχρονη (από τα 16 σου μάλιστα προετοιμαζόταν να σε ελέγξει) κι όχι μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας, αφού λόγω απειρίας στη ζωή, είναι πιο εύκολο να ελέγξεις έναν νεότερης ηλικίας άνθρωπο.Είσαι μικρή, υπάρχουν δεκάδες άνδρες εκεί έξω για σένα, νορμάλ άνδρες. Βρες κάποιον από αυτούς, σε παρακαλώ.