Μπορείς να αγαπάς κάποιον, να είσαι θυμωμένος για αυτή του την συμπεριφορά και παράλληλα να ξέρεις ότι δεν είναι μέρος της ζωής σου. Όλα αυτά που λες τα καταλαβαίνω. Καμιά φορά ακουγόμαστε πιο σκληροί με τους άνθρωπους που κατά κάποιον τρόπο έχουμε νιώσει να είμαστε στη θέση τους... Δεν χρειάζεται να την μισήσεις. Απλά το ότι δεν είναι μέρος της ζωής σου δεν είναι ακόμη επιλογή σου. Πρέπει να σκεφτείς καλά το πως σου φέρθηκε και αν όλο αυτό σε πήγε πίσω. Δεν είναι εύκολο να πας παρακάτω. Αν δεν το θες όμως δεν θα πας. Αν αποφασίσεις να επιτρέψεις στον εαυτό σου να την αγαπάει, ότι είσαι θυμωμένος μαζί της, απίστευτα πληγωμένος αλλά παράλληλα ότι μπορείς να τα νιώθεις αυτά και να προχωρήσεις θα έχεις κάνει ένα σημαντικό βήμα. Μην κάνεις πράγματα για να την ξεπεράσεις και όσα νιώθεις. Αλλά κάνε κάποια πράγματα που σε γεμίζουν όταν το θες. Εκεί εστίασε. Προσπάθησε λίγο να εστιάσεις σε σένα. Δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να γίνει. Υ.Γ. Αυτά που είπα δεν τα είπα για κακό. Ούτε είναι απόλυτα αλλά μια δόση αλήθειας την περιέχουν. Εσύ φυσικά τα έκανες με άλλο σκεπτικό, αλλά είχατε γενικά διαφορετικό τρόπο σκέψης.