Πόσα λάθη κάνουμε Θεέ μου. Πόσες φορές φερομαστε σαν να είμαστε μοναδικοί στο κόσμο και απλά κατακρίνουμε όλους. Φίλους, γονείς, συναδέλφους και επιλεκτικά πάνω από όλους αυτούς που τους αγαπάμε και σεβόμαστε. Από αυτούς έχουμε τρελές απαιτήσεις. Να είναι όλα όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Όπως τα έχουμε στο κεφαλάκι μας. Χωρίς να ελέγχουμε και να υπολογίζουμε άλλους παράγοντες. Πόσο εγωιστές. Μα πόσο. Εχεις τα δίκια σου για την συμπεριφορά σου. Ζήτησες να ακούσεις όμως. Άρα μάλλον είσαι πλέον δεκτική. Να ξέρεις πως θα ηρεμήσει η ψυχούλα σου, αν απλά αυτούς τους δυο ανθρώπους τους αφήσεις να σε καθοδηγήσουν. Η μανούλα σου σε λατρεύει. Ύψιστο αγαθό. Της έχει φέρει και ο Θεός έναν τόσο καταπληκτικό άνθρωπο. Απλά αφέσου και άκουσε τους. Αυτοί ξέρουν. Δώσε μια ευκαιρία σε εσένα να ησυχάσεις. Κάνε το ως δοκιμή. Τον δρόμο με αντιρρήσεις, εντάσεις τον έχεις διαβεί. Δώσε μια ευκαιρία στην καρδιά σου να διαβείς και το δρόμο της κατανόησης, συζήτησης και αποδοχής στις παροτρύνσεις τους και πράξεις τους. Μπροστά σου είναι η ζωή. Αν αντίστοιχα σου συμβεί κάτι ανάλογο εσένα, για το αγγελούδι σου την κόρη σου θα έδινες τα πάντα να μην υποφέρει. Δεν είμαστε Θεοί. Σε πολλά δεν θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις όπως θα επιθυμούσες. Αν η μικρή σου αντιμετώπιζε την ήδη δύσκολη κατάσταση ακριβώς όπως εσύ.... Πως το βλέπεις σαν σκέψη ?;.... Δώσε μια τεράστια αγκαλιά στη μαμά σου. Αληθινή, ευχαρίστησε την που είναι εκεί για εσένα. Ευχήσου να είναι εκεί για πάντα. Α κ ο υ σ έ την.