Ειναι λίγο δυσκολο να εκφέρω αντικειμενική αποψη γιατί :1. εισαι ακόμη ανήλικη και δν μπορώ να σε κρίνω οπως εναν ενηλικό και 2. παρουσιάζεται μόνο η δικιά σου πλευρά και όχι των γονιών σου. Οπως και να έχει ,απο αυτά που διαβάζω βλέπω ενα ατομο που επηρεάζεται ευκολα, ευαίσθητο και κουρασμένο ψυχικά. εισαι ακομή παιδί και οι "γονεις" σου-ιδίως ο πατέρας σου - σε εχουν φορτίσεις συναισθηματικά και σου εχουν δωσει ρολους που κανένα παιδί δεν μπορεί να αναλάβει. Ειναι απαράδεκτο να μπαινεις αναμεσα στους γονεις σου, να γίνεσαι μπαλάκι και κυματοθραύστης. Δεν μπορω να επιρριψω ευθυνες σε σένα. Μονο να σε συμβουλέψω να μη δεχεσαι να γινεσαι το συανισθηματικό αποκούμπι του πατέρα σου ή να σε χειρίζεται για να ελεγχει και να πιέζει τη μανα σου.Απο αυτά που γράφεις αυτός ο Βασίλης φαινεται λογικός ανθρωπος που σεβεται εσενα και τη μανα σου. Δεχρειάζεται να τον αγαπήσεις ,ουτε να γινει πατέρας στη θέση του πατέρα σου. Αλλά μην μπαινεις και εμποδιο στη σχέση του με τη μανα σου. Γιατι εσυ σε καποια φαση θα ανεξαρτηροποιηθείς, αυτη τι θα κανεις? οκ ως ενα σημειο σε αφορα και μπορεις να εκφερεις αποψη αλλά χωρις εμπαθεια και επιθετηκοτητα. τελος θεωρώ ότι πρεπει να μιλήσεις στη μανα σου για ολη αυτη τη συμπεριφορα του πατερα σου, να του βαλει λίγο χέρι- δε γινεται να σου δημιουργει τοσο αγχος η συναναστροφη μαζι του