Πραγματικά δε σας λυπάμαι καθόλου εσάς τους πάνω από τα 30 (άντε να συγχωρήσω τα μικρά που λόγω απειρίας ακόμα τα χάνουν, αν και δεν είναι πάντα ο κανόνας αυτός) που χτυπάνε οι καμπάνες πάνω απ τα κεφάλια σας νταααααανννννν, ντααααααννννν και περνάτε χάλια στις σχέσεις σας και παρόλα αυτά αναρωτιέστε τι να κάνετε...Τι τι να κάνεις πουλάκι μου;; Αν στα έλεγε αυτά η κολλητή σου τι θα της έλεγες να κάνει;; Σχέση 8 μηνών (σιγά την διάρκεια και την επένδυση που προλάβατε να κάνετε) με ηλικία πάνω από τα 35 και αναρωτιέσαι γιατί ένας πρακτικά άγνωστος σου άνθρωπος δεν έτυχε να σου ταιριάζει (λες και είναι τόσο εύκολο να συμβεί με τον πρώτο τυχόντα) και ρωτάς τι να κάνεις, λες και είναι στο χέρι σου να κάνεις κάτι για να τον αλλάξεις;; Μεγαλώστε λίγο επιτέλους κάποιοι και κάποιες. Μείνετε και λίγο μόνοι/ μόνες μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος σύντροφος. Μη συμβιβάζεστε με τέτοιου είδους ζώα. Δε χρειάζεται σώνει και ντε να έχεις σχέση με αυτόν αφού σου ξινίζει.
