Troufaki, μπορεί να το πήγε ένα βήμα παραπέρα και να χρεώνει πλέον εισιτήριο σ'όποια διασκεδάζει ;)Σίγουρα στεναχώρησα την εξομολογουμένη με τον όρο γελοτωποιός. Ξέχασα τους τρόπους μου. Έπρεπε να βάλω εισαγωγικά :P Όμως, η περιγραφή της δημιούργησε στο μυαλό μου ένα μεσαιωνικό σκηνικό μιας κοπέλας που γελάει με την παράσταση ενός παλιάτσου. Στο δικό μου μυαλό, ο άνθρωπος που ερωτευόμαστε πρέπει να φαίνεται όμορφος στα μάτια μας τις περισσότερες (αν όχι όλες) τις ώρες. Όχι μόνο όταν βάφεται, ή χορεύει, ... ή λέει αστεία. Πρέπει να είμαστε ανήμποροι να δούμε την όποια ασχήμια του. Ειδάλλως δεν θα γλυτώσουμε το έμφραγμα κάποιο πρωί :DΒέβαια, το κίνητρο του έρωτα δεν είναι πάντα το πάθος. Υπάρχει και έρωτας από οίκτο (π.χ., καλόγριας προς αμαρτωλό), έρωτας από εγωϊσμό (π.χ., κτητικός-άνδρας προς γυναίκα-μπιμπελό), έρωτας από βαρεμάρα και φόβο μοναξιάς, κλπ. που αποτελούν τροφή για ποιητές και λογοτέχνες, αλλά μακριά από μας :P Εκπτώσεις στο πάθος και την (υποκειμενική) ομορφιά καλό είναι να αποφεύγονται.