Η τραγωδία είναι ότι βλέπεις πόσο "λίγοι" είναι οι υπόλοιποι, αυτοί που "υποτίθεται" διαφέρουν. Δεν αντέχω δηλαδή να βλέπω άλλες "αιφνιδιαστικές" προεκλογικές επισκέψεις στα νοσοκομεία συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων για να δει η Φώφη ή ο Κυριάκος (ή οποιοσδήποτε άλλος) την "τραγική κατάσταση" στα νοσοκομεία και να τον δούμε κι εμείς να κουνάει "προβληματισμένος" το κεφάλι του. Δεν αντέχω να ακούω τα ίδια blah - blah σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε τα τελευταία δέκα χρόνια, σαν να μην έχει μεσολαβήσει η πλήρης απογύμνωση των πάντων, προεξαρχούσης φυσικά της Αριστεράς. Την ίδια κακοφωνία στα τηλεοπτικά πάνελ. Και δυστυχώς, όσο αυτό συνεχίζεται και αν η γνωστή δίκη συνεχίσει να κωλυσιεργεί, έχω την ανατριχιαστική υποψία ότι στις εκλογές θα βρεθούμε προ πολύ, πολύ δυσάρεστης εκπλήξεως.