Πω πω τί θυμήθηκα τώρα!Χρόνια πριν, όταν πρωτοξεκίνησα να δουλεύω στην εταιρεία που είμαι, φυσικά δεν είχα τις γνώσεις που έχω τώρα. Οπότε οι "από πάνω μου" με καθοδηγούσαν τί να κάνω και πώς. Όμως είχα από μικρή μια τάση να παίρνω ευθύνες πάνω μου και στη δουλειά μου για να λέμε και την αλήθεια, είμαι λίγο σκύλα και τελειομανής. Έτσι σύντομα διαφωνούσα κάθετα με τον τρόπο που γίνονταν κάποια πράγματα. Εκτός από το ότι άφηναν περιθώρεια για λάθη, η δουλειά δεν έβγαινε γρήγορα. Κοινή λογική, μην φανταστείτε κάτι τρομερό και φοβερό.Στην αρχή, με το που άρχιζα να αλλάζω τον τρόπο που έκανα κάποια πράγματα, τα άκουγα και από τον senior και από το αφεντικό. Μέχρι που κάποια στιγμή τα πήρα στο κρανίο και έκανα παράλληλα τον δικό τους και τον δικό μου τρόπο κι εκεί κατάλαβαν ότι είχα δίκιο.Από εκεί και πέρα είχα ελευθερία να χειριστώ κάθε θέμα όπως θεωρώ πιο σωστό χωρίς να με πρήζουν και η δουλειά βγαίνει νερό. Με κόπο μεν, πολλές ώρες εργασίας, αλλά βγαίνει και ο πελάτης είναι 100% ικανοποιημένος.Αλλά έχει να κάνει με τους ανθρώπους που έχει απέναντί σου. Σίγουρα στην αρχή υπάρχουν ενστάσεις όταν αλλάζει κάτι (κάθε αλλαγή και δύσκολη), αλλά το θέμα είναι οι υπεύθυνοι να μπορούν να αντιληφθούν σύντομα ότι μια αλλαγή μπορεί να είναι κλειδί. Ξέρω άλλους που έχουν περάσει χρόνια, δουλεύουν λάθος, αρνούνται να αλλάξουν και είτε κλείνουν, εξαγοράζονται ή ακόμη αλλάζουν αντικείμενο.Είναι και λίγο τύχη σε τι άνθρωπο θα πέσεις.