Όντως ενδιαφέρουσα εξομολόγηση, σφαιρική και ανθρώπινη.Και μας αφορά όλους, οπότε θα λάβεις από τον καθένα και μια διαφορετική απάντηση, ανάλογα τα βιώματα και την οπτική του.Για μένα, από τη μία γενικεύεις και από την άλλη εξειδικεύεις - πολύ. Επίτρεψέ μου να θεωρώ τις απόψεις "οι περισσότεροι είναι ανικανοποίητοι" και τα των "χωρών του τρίτου κόσμου", σκέψεις κλισέ και αρκετά "ρομαντικές". Και αυτό γιατί , πρακτικά, φυσικά και δεν ξέρουμε πώς νιώθει η πλειοψηφία του κόσμου, αλλά και επειδή δυστυχώς, η πραγματικότητά μας είναι έτσι διαμορφωμένη που υπάρχει τρίτος κόσμος, ένας μικρός "πρώτος" (first world problems, που λένε), και πολλοί που έχουμε πάρει την κατιούσα. Και δεν ωφελεί, ούτε αλλάζει κάτι το να σκεφτόμαστε σε mindset "υπαρχουν και χειρότερα". Φυσικά και πρέπει να τα έχουμε υπόψη, να βοηθάμε εφόσον μπορούμε, φυσικά και να εκτιμάμε ό,τι έχουμε. Αλλά τέτοιο σκεπτικό μπορεί άνετα να γίνει ενοχικό τριπάκι ή ματαίωσης που δε μας αφήνει να προχωρήσουμε πρακτικά στη ζωή.Επίσης, ούτε το ότι οι κάτοικοι του τρίτου κόσμου είναι συνέχεια με χαμόγελο είναι ρεαλιστική και αληθινή άποψη. Μερικές εικόνες που εστιάζουν σε αθώα παιδιά με άγνοια του ευρύτερου κόσμου και φτάνουν ως εμάς, δεν είναι αξιόπιστο δείγμα.Σε ό,τι αφορά αυτό το δείγμα ανθρώπου που δίνεις με τους στόχους, νομίζω είναι πολύ εξειδικευμένο παράδειγμα. Κατ'αρχάς η πλειοψηφία των ανθρώπων στις σημερινές κοινωνίες δεν έχει την πολυτέλεια και τα μέσα να κυνηγήσει όνειρα και στόχους. Δυστυχώς, οι στόχοι πολλές φορές, εκτός από δουλειά και αφοσίωση απαιτούν πόρους, διασυνδέσεις ή/και ευκαιρίες που δεν διαθέτουν όλοι. Και πάλι όμως, η φιλοδοξία είναι κάτι υγιές, εκτός αν φτάσεις σε σημείο να αναλώνεσαι σε αυτή.Αγγίζεις την αλήθεια όταν λες: "Νομιζω πως οι περισσοτεροι δεν γνωριζουμε τον σκοπο της ζωης μας...δεν κανουμε αυτο που πραγματικα αγαπαμε για χ,ψ λογους...πολλοι δεν θα ανακαλυψουν ποτε τον σκοπο τους... Πηγή: www.lifo.gr"Όμως αυτό είναι ζωή. Να πω κι εγώ ένα κλισέ, η ζωή είναι το ταξίδι. Μαθαίνεις και ανακαλύπτεις εαυτό, επιθυμίες, τον κόσμο και τι είναι για σένα ευτυχία και ικανοποίηση, από τα βιώματά σου. Και μέσα από τους ανθρώπους και τις αξίες σου. Φυσικά και δε γνωρίζεις εξ'αρχής το "σκοπό" σου, ακόμα και τους επιμέρους στόχους σου, που θα τους θέσεις και από τις ανάγκες που προκύπτουν και από τα θέλω σου και από τα συναισθήμτά οσυ. Είναι οκ να είσαι και ανικανοποίητος ενίοτε, μην το δαιμονοποιείς. Είναι κομμάτι της κριτικής σου σκέψης, της διαδικασίας της εξέλιξής σου. Τίποτα δε μένει στάσιμο. Μη δαιμονοποιείς την ύλη. Καλώς ή κακώς, η σύγχρονη ζωή λειτουργεί με κάποιους κανόνες και πλαίσια για να μπορέσεις να προχωρήσεις μέσα σε αυτή και τα υλικά αγαθά ήταν ανέκαθεν απαραίτητα. Αυτό που έχω ζήσει εγώ είναι ότι συχνά όταν αναλογιζόμαστε και "βλέπουμε το δάσος", παρά το γενικώς ορθό του πράγματος, είναι εύκολο να χαθούμε και να νιώσουμε ελλιπείς ή απογοητευμένοι. Αν όμως αρχίσουμε να παίρνουμε τα πράγματα "ένα δέντρο" κι ένα βήμα τη φορά, μέρα με τη μέρα, ξεκινώντας από τα πρακτικά, τα απαραίτητα κι ακόμα κι όσα θεωρουμε δεδομένα, αρχίζουμε να χτίζουμε σκαλοπάτια. Που θα οδηγήσουν σε ένα πρώτο στόχο κι ένα ύψωμα όπου πλέον θα μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη θεώρηση των πραγμάτων, κάθε φορά.
