Σόρρυ ε, αλλά αυτό λέγεται οξεία τεμπελίτιδα. Αν βρήκες 8 δουλειές και σηκώθηκες κι έφυγες απ'όλες, ενώ άλλοι στην ηλικία σου δεν έχουν καταφέρει να βρουν ούτε την πρώτη τους, αν νιώθεις τρακ στις συνεντεύξεις ενδόμυχα ευχόμενος να μη σε πάρουν, ενώ κάποιοι άλλοι χάνουν τον ύπνο τους για τη θέση γιατί πεινάνε, τότε να είσαι σίγουρος οτι δε θα πας και πολύ μακριά. Απορώ που έχουν πολλοί τη λανθασμένη εντύπωση οτι σπουδάζουμε μόνο αυτό που μας αρέσει (αλήθεια; άλλο σ'αρέσει στα 16 που καλείσαι ν'αποφασίσεις και άλλο στη συνέχεια που γνωρίζεις 5πράγματα με τον καιρό) και δουλεύουμε μόνο πάνω σ'αυτό που αγαπάμε.Πολύ λίγοι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα και να πηγαίνουν αβίαστα στη δουλειά.Αν έχεις μία κλίση, ένα ταλέντο, βεβαίως και να το κυνηγήσεις. 'Ομως και αυτό θέλει δουλειά και κόπο , να γίνεις άριστος, ανταγωνιστικός. Ποιος είπε οτι όλα έρχονται μόνα τους και πληρώνεσαι γι' αυτό;Αν δε θέλεις να ζεις παρασιτικά εις βάρος των γονιών σου και της κοινωνίας, ξεκουνήσου, ζορίσου και η απόλαυση των κόπων θα έρθει με την ανεξαρτησία και τη δημιουργικότητα. Μην περιμένεις να τα νιώσεις όταν παρατάς τις δουλειές.
