Και όμως όχι, δεν είναι εξ ίσου υπεύθυνα και τα δύο φύλα για την τεκνοποιία. Τονίζω, την τεκνοποιία.Αυτό συμβαίνει επειδή η γυναίκα περιορίζεται ηλικιακά, εν πλήρη αντιθέσει με τον άντρα, όσο αφορά, αποκλειστικά και μόνο, τις οργανικές λειτουργίες της βάσει των οποίων δεσμεύεται χρονικά για την απόκτηση τέκνου και την σωστή-υγιή εγκυμοσύνη, ειδικότερα όσο πλησιάζει την εμμηνόπαυση-κλιμακτήριο.Βάσει πολύχρονων, κλινικών ερευνών (γι΄αυτό διάβασες μία από τα ίδια που διαβάζουμε χρόνια τώρα - και αυτό δεν θα αλλάξει), μετά το πέρας της των 35 ετών σε μία γυναίκα (όσο παράξενο και αν φαίνεται, εφόσον μια γυναίκα στα 35 χρόνια είναι ακμαιότατη), οι πιθανότητες ανωμαλιών και δυσκολιών της εγκυμοσύνης αυξάνονται κατά πολύ. Όπως επίσης αυξάνεται κατά πολύ και η αναποτελεσματικότητα σύλληψης (συνένωση ωαρίου και σπερματοζωαρίου).Ο άντρας οργανικά μπορεί να παράγει σπέρμα μέχρι μεγάλη ηλικία, ακόμη και τα βαθιά γεράματα, σίγουρα σε πολλές περιπτώσεις με αντίστοιχα προβλήματα ή ανωμαλίες του σπέρματος όσο μεγαλώνει (βλέπε προστάτη), όμως σε καμία περίπτωση, εκτός προβλημάτων υγείας, δεν δεσμεύεται όπως η γυναίκα η οποία έχει πολύ συγκεκριμένο, ηλικιακό περιθώριο, όσο αφορά τον οργανισμό της, να τεκνοποιήσει.Ακόμη και αν ο άντρας δεν μπορεί (για διάφορους λόγους), να λειτουργήσει σεξουαλικά ώστε να επιτευχθεί η φυσιολογική σεξουαλική πράξη βάσει της οποίας μεταδίδει το σπέρμα του στον κόλπο της γυναίκας, ενώ αυτό συνεχίζει να παράγεται κανονικά εντός του αναπαραγωγικού του συστήματος, υπάρχουν ιατρικοί-επεμβατικοί τρόποι, το σπέρμα του να αφαιρεθεί και είτε άμεσα, είτε μετά από την συντήρηση του, να μεταφερθεί στην μήτρα.(Βέβαια το ίδιο ισχύει με την αφαίρεση ωραρίων και συντήρησή τους ώστε να γονιμοποιηθούν αργότερα, ΜΟΝΟ όμως σε περιπτώσεις που η γυναίκα βρίσκεται σε ηλικία ωορρηξίας).Οπότε προφανώς (και είναι προς τιμής της γυναικείας φύσης) που ο κύριος λόγος της έρευνας εστιάζει στην γυναίκα και όχι στον άντρα.Ένα άλλο ζήτημα, κυρίως ηθικό και ψυχολογικό, που αφορά την απόκτηση τέκτων, πέρα του στερεότυπου, «άντρας - γυναίκα -παιδί», είναι το κατά πόσο ένα ζευγάρι, ετερόφυλο, ομοφυλόφιλο ή μόνο ένας γονέας, άντρας ή γυναίκα, είτε μέσω της παρένθετης μητρότητας, είτε της υιοθεσίας, μετά το πέρας μιας ηλικίας (πολύ συχνό φαινόμενο στις δυτικές κοινωνίες), μπορεί να αποκτήσει τέκνα με (ηλικιακή) ικανότητα (γιατί ως σύγχρονο ζήτημα τίθεται πολύ συχνά και με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα), να ανταπεξέλθει στην ανατροφή έως ότου το τέκνο να ενηλικιωθεί και αυτονομηθεί.
