Πόσο εύστοχα όσα ειπώθηκαν, αλλά δεν θα βρουν πραγματικό πάτημα. Έχω γνωρίσει τέτοια άτομα, που απλά τα βρίσκουν «παθητικά», «αφελή»,«όχι επαρκώς αποδοτικά» κι ας συμφωνούν με τα παραπάνω λόγια από την ομιλία. Για να διδάξουμε στα παιδιά 2-3 πράγματα θα πρέπει να τα πιστέψουμε εμείς, να γίνει δεύτερο δέρμα μας η ανθρωπιά, όχι στα λόγια, στα ζόρια. Στα απρόβλεπτα, εκεί που δεν μας βλέπει κανείς και που το μόνο όφελος είναι να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας επειδή είμαστε αρκετοί για να μην ζητάμε, αλλά και να μοιραζόμαστε. Δεν ξέρουμε ούτε να μοιραζόμαστε: «δίνουμε, παίρνουμε». Τέλος πάντων, για όσους θέλουν, υπάρχουν άτομα παράδειγμα προς μίμηση, αρκεί να χαμηλώσουμε λίγο τη μυτούλα μας να δούμε καλύτερα. :)