Δεν μου λέει απολύτως τίποτα η απόλυση της. Ούτε με ικανοποιεί στο ελάχιστο ούτε μου δίνει αισιοδοξία. Και ένα παιδί μπορεί να καταλάβει ότι δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό και αυτόβουλη η ενέργεια μιας διευθύντριας. Η ουσία μένει. 300€ για να ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και να τρέμουν μην τα χάσουν και αυτά και να λένε και ευχαριστώ. Όσον αφορά τα χαμόγελα καλώς τα ζητάει η επιχείρηση αλλά ρε γαμωτο ας δημιουργηθούν με κάποιο τρόπο συνθήκες που να βοηθάνε τους εργαζόμενους να χαμογελάμε και λίγο πιο αυθόρμητα. 300€ με φόβο δεν είναι εργασία. Ομηρία είναι και δεν μπορείς να ζητάς από ένα όμηρο να χαμογελάσει εύκολα.