Το παιδακι τι εφταιγε...φανταστειτε τον πονο του τετραχρονου παιδιου...που καταλαβαινει οτι εχει ερθει η ωρα του...που η ιδια του η μανα το στελνει στον αλλο κοσμο...Ανειπωτος πονος για το τιποτα...αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου...γυριζουμε γυρω γυρω απο μια μπαλα φωτιας πανω σε εναν βραχο...ειμαστε τοσο ασημαντοι, αλλα και ικανοι να προκαλεσουμε τοσο πονο...Αχ ψυχουλα μου γλυκια, μακαρι να υπηρχε παραδεισος να αναπαυθεις...δεν εφταιγες εσυ σε τιποτα...θυμα των μεγαλων....(ας μην βαλω τα κλαματα, στο γραφειο ειμαι...)
