Είδα το “Leaving Neverland”. Ολόκληρο. Ατελείωτο...Προσωπικά δεν έχω πλέον την παραμικρή αμφιβολία, ότι οι δυο άντρες και οι οικογένειές τους λένε σήμερα την καθαρή αλήθεια. Σε τεσσερισήμισι ώρες καταιγισμού μαρτυριών δεν υπάρχει δευτερόλεπτο, που να σε κάνει να αμφιβάλεις για την πειθώ τους. Και οι δέκα καλύτεροι ηθοποιοί όλων των εποχών να είχαν συγκεντρωθεί κάτω από τις οδηγίες του καλύτερου σκηνοθέτη, για να "παίξουν" σε ένα κατασκευασμένο σενάριο με ψευδείς μαρτυρίες, δεν θα κατάφερναν να πείσουν, όσο πείθουν αφοπλιστικά οι κάποτε ανήλικοι ερωμένοι του Τζάκσον και οι δικοί τους. Το ψέμα θα φαινόταν! Σε καμία περίπτωση η υποκρισία δεν μπορεί να μετατραπεί σε υποκριτική τέχνη χωρίς να προδοθεί... Η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις, οι παύσεις, τα ανεπιτήδευτα βουρκωμένα μάτια, η φωνή που ραγίζει, τα δάκρυα που κυλούν, τα λόγια που βγαίνουν με πόνο απ' τα στόματα, οι απολύτως πειστικές, σπαρακτικές εξηγήσεις για τις αλλοτινές υπέρ του Τζάκσον καταθέσεις (που τώρα αναιρούνται) όλα, μα όλα, δεν αφήνουν ίχνος αμφιβολίας, για το ότι οι δυο άντρες λένε την αλήθεια. Την καθαρή αλήθεια. Ίσως μόνον οι μανάδες, σπρωγμένες από τύψεις, να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αλλοτινές πράξεις τους ντύνοντάς τες με κάποιες υπερβολές, μπορεί και με ψέματα. Το να λέμε ότι μια τέτοια αλήθεια είναι στημένη, μοιάζει με παραλογισμό. Είναι σαν να λέμε ότι τα δάκρυα των ΜΗ ηθοποιών που κυλούν σε ντοκιμαντέρ ή σε τηλεοπτικές εκπομπές τύπου "πάμε πακέτο", είναι όλα δάκρυα γλυκερίνης τοποθετημένα στα μάγουλα των θυμάτων μιας πλεκτάνης στημένης από την κάθε Βίκυ Χατζηβασιλείου. (Ειρήσθω εν παρόδω: η αισθητική της συγκεκριμένης εκπομπής μπορεί να μου φαίνεται αποκρουστική, αλλά οι κάμερες ξεγυμνώνουν σπαρακτικά την αλήθεια των προσώπων, ειδικά όταν... ψεύδονται). Με το ντοκιμαντέρ αυτό μου έφυγε κάθε αμφιβολία για την πιθανότητα αθωότητας του Τζάκσον. Είναι σαφές για μένα ότι ήταν ένοχος. Ένοχος για πολλά και ακόμα περισσότερο για τη σκληρή, ανάλγητη εγκατάλειψη των μικρών παιδιών, όταν αυτά έμπαιναν στην εφηβεία.ΟΜΩΣ δεν θα απαρνηθώ ούτε για μια στιγμή τον θαυμασμό μου για την Τέχνη του. Μόνο η μικρόνοια μπορεί να οδηγήσει στην αποκαθήλωσή του από την κορυφή του μέγιστου καλλιτέχνη που υπήρξε.
