Θα έλεγα πως όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Δηλαδή εσύ π.χ. θεωρείς ότι η γυναίκα που έσπρωξε το παιδί από το μπαλκόνι και μετά πήδηξε και η ίδια πίσω του ήταν "στυγνή εγκληματίας" που δρούσε ούσα "σώας τας φρένας"; Όσο κι αν συγκλονιζόμαστε απ' αυτά τα περιστατικά, αν δεν αναζητήσουμε τις αιτίες πίσω από αυτά κι αν δεν γίνει περισσότερη δουλειά στο θέμα της (πρόληψης) ψ. υγείας και όχι μόνον , θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τέτοια περιστατικά κι όχι επειδή, ξάφνου, οι παιδοκτονίες-αυτοκτονίες έγιναν "hip". Αν αρκούμαστε στα μητέρα- τέρας, πατέρας- τέρας, έχει καλώς, αν δεν αρκούμαστε σε αυτό, πρέπει να "την δούμε" αλλιώς.Αναφορικά με την γυναίκα εγώ κατάλαβα ότι προϋπήρχε θέμα ψ. φύσεως το οποίο εντάθηκε απ' την πεποίθησή της πως η κόρη της είχε πέσει θύμα κακοποίησης, ορμώμενη από κάποιες ζωγραφιές του παιδιού, κι ότι ο ψυχολόγος, αν κατάλαβα ορθά, είπε ότι το θέμα είναι inconclusive, δεν έφτασε σε σαφή συμπεράσματα υπέρ του ενδεχομένου αυτού. Αν διακατέχεσαι από παρανοϊκές σκέψεις/ιδεασμό, ενδεχομένως ναι, αυτό δεν είναι αρκετό. Είναι πολύ εύκολο, όμως, ο "λογικός" εγκέφαλος να κρίνει τον "παράλογο" με βάση την λογική.