Καλά τα λέει ο αρθρογράφος, αν και αυτά τα ξέραμε από την αρχή. Προφανώς μετά από 40 χρόνια πελατοκρατείας και δικομματισμού μόνο τα δύο κόμματα είχαν ερείσματα στη κοινωνία. Και το ΚΚΕ λόγω του ΠΑΜΕ σε ένα μέρος του αγροτικού κόσμου και κάποια σωματεία, επιροή βέβαια η οποία έχει μειωθεί δραματικά λόγω της ανικανότητας του ΚΚΕ. Δεν μπορούν να δημιουργηθούν κοινωνικά ερείσματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Εκεί που έχει δίκιο ο αρθρογράφος είναι οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλυσε τα ζητήματα (επιβίωσης επι της ουσίας) που έβαλε από την αρχή, και βεβαίως δεν επέβαλλε τις δικλείδες ασφαλείας για να μην ολισθήσει σε ένα ακόμα πελατειακό κράτος. Αλλά είναι λάθος να υποθέτει κανείς ότι η Αριστερά είναι τυφλό όργανο του λαού. Και τι είναι ο λαός τέλωσπάντων; Πάντα θετικό πρόσημο πρέπει να έχει (και ειδικά σε κοινωνικά ζητήματα); οι ψηφοφόροι της ΧΑ μέρος του λαού δεν είναι; η όχι και τόσο σιωπηρή πλειοψηφία που σχολιάζει σε βιασμούς ότι 'εντάξει προκάλεσε και λίγο', λαός δεν είναι; ή πολλοί που αντιδρούσαν στο διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους (όποια τσαπατσουλιά αλα σύριζα επιχειρήθηκε τέλωσπάντων) λαός δεν είναι; Αριστερά δε σημαίνει πάντα ότι πρέπει να εχει κοινωνικά ερείσματα, αλλά και να πηγαίνει κόντρα στο λαό για πιο προοδευτικές πολιτικές. δε ξέρω, τα λέω λίγο για να προβληματίσουν αυτά. Γιατί η αντίληψη ότι η Αριστερά γενικά είναι ένας φιλανθρωπικός οργανισμός χωρίς ιδεολογία την οποία επικαλούνται όλοι - ακόμα και φασιστες - είναι πολύ γενική και αφελής.
