Εξαιρετικές οι προθέσεις για την καταγραφή και γνωστοποίηση κεφαλαίων ιστορικής σημασίας - και τραγικότητας - για τη χώρα.Σαφώς, είναι κάτι που πρέπει να γίνει - να γίνεται σε κάθε περίπτωση και η γνώση να επικοινωνείται με κάθε ευκαιρία, να διδάσκεται στα σχολεία. Και να πραγματοποιείται από τέτοιους ανθρώπους, που είχαν βιώματα και γνώση των πραγμάτων από μέσα, καθώς και την κατάλληλη κατάρτιση στις τεχνικές έρευνας - αλλά και αντικειμενικότητα, όπως απαιτείται πάνω απ'όλα στα επαγγέλματα του δημοσιογράφου και του ιστορικού.Παρεπιμπτόντως, το βιβλίο αυτό, με περιεχόμενο διεθνούς αξίας και σημασίας, θα κυκλοφορήσει μόνο εδώ, ή θα είναι άμεσα διεθνής - διευρωπαϊκή - η κυκλοφορία του, όπως θα άρμοζε;Ακόμα, ας μην υποκρινόμαστε πολιτικώς ορθά: οπωσδήποτε και ως ένα βαθμό δικαίως, η αντικειμενικότητα αλλά και η αξία ενός τέτοιου εγχειρήματος/πονήματος, υπονομεύεται από ισχυρούς δεσμούς και πρώτου βαθμού συγγένειες με πολιτικά τζάκια, από έμμισθη εργασία και καριέρες σε Μέσα που φανερά επιλέγουν "πλευρές", ή που ανήκουν σε καθαρά επιχειρηματικά και οικονομικά προσανατολισμένους Ομίλους.Για να μην παρεξηγηθώ, ή ξεκινήσουν οι κλασικές τρολιές στα σχόλια, δεν υποστηρίζω (δυστυχώς) κανένα κόμμα και δεν τα γράφω αυτά από τη σκοπιά "Συριζοτρόλ" που θέλει να υπερασπιστεί την απερχόμενη κυβέρνηση και τις διαπραγματεύσεις της. Όλοι είδαμε, ζήσαμε και ζούμε τα αποτελέσματά τους.Από την άλλη πλευρά, θέλω να έχω τη δυνατότητα να δω μάχιμη, αντικειμενική δημοσιογραφία, με πλήρη παρουσίαση γεγονότων και πράξεων και από τις δυο πλευρές, να ενημερωθώ ως πολίτης και άνθρωπος για όλα τα λάθη και τις κινήσεις τόσο αυτών που μας κυβερνούν ανά πάσα στιγμή, όσο των φαινομενικά "άμεμπτων" εταίρων.Ειλικρινά, μου προκαλεί απορία μέσα και μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, πώς άνθρωποι όπως οι συνεντευξιαζόμενες δημοσιογράφοι/συγγραφείς και πολλοί άλλοι, δεν αντιλαμβάνονται την απόλυτη έλλειψη τόσο επαγγελματισμού, όσο και ουμανιστικής οπτικής από πλευράς "Βρυξελλών", "θεσμών", "εταίρων" και καταλήγουν σε απλουστευτικές γενικεύσεις όπου η αυτοτιμωρία συναντά το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.Γράφω λοιπόν τα παραπάνω απλώς πολίτης του σύγχρονου κόσμου που θλίβεται εξαιρετικά από την πραγματικότητα και την τρομακτική ευκολία των όποιων fake news και τον τρόπο που μπορούν να λειτουργήσουν τα σύγχρονα Μεσα και social media στη διασπορά, διαμόρφωση και "καλλωπισμό" ειδήσεων και πληροφορίας.Ξεκινώντας την ανάγνωση του άρθρου κεντρίστηκε εξαιρετικά το ενδιαφέρον μου από το αντικείμενο του βιβλίου και τη προοπτική να έχουμε επιτέλους inside information και documentation αυτών των στιγμών, όσο δύσκολες ή ασχημες και αν ήταν. Αλλά στην πορεία διαβάζοντας, συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο μου γινόταν να εμπιστευτώ το περιεχόμενό του επερχόμενου βιβλίου και ότι πιθανώς ποτέ δε θα λάβουμε τα δεδομένα στο 100% της αλήθειας τους, ή δίχως η απόδοσή τους να έχει δομηθεί με τρόπο που να δείχνει σε επιθυμητά συμπεράσματα.
