Ο Γερουλάνος είναι σίγουρα μιά τόσο συμπαθής μορφή όσο αντίστροφα αντιπαθής είναι ο Γεωργιάδης.Στη προκειμένη όμως περίπτωση δεν τίθεται θέμα συμπαθειας ή αντιπάθειας αλλά αντιληπτικής ικανότητας και χειρισμού μιάς-εύκολης αλλά περιέργως δυσανεκτικής για τον κύριο Γερουλάνο-κατάστασης. Και μόνη η χρήση της λέξης βούρκος στη συγκεριμμένη συζήτηση είναι τόσο απροσδόκητα άτοπη -κανείς δεν μίλησε με τέτοιες φορτισμένες λέξεις- τον εκθέτει, ελπίζω όχι ανεπανόρθωτα.