Υπάρχουν λίγες γυναίκες και στην κυβέρνηση και στην πολιτική γενικότερα.Όπως υπάρχουν και γυναίκες,που φτύνουν αίμα,για να αναγνωριστεί η αξία τους στην αγορά,στον ακαδημαϊκό χώρο,στην έρευνα,παντού.Μπορούμε να μιλάμε και μέχρι του αντίχρονου για τους λόγους.Όμως η κουβέντα αυτή τη στιγμή κρύβει και υποκρισία.Συνέβαινε κάτι διαφορετικό τα προηγούμενα χρόνια;Ήρθε ο Μητσοτάκης κι από κει που είχαμε 20 γυναίκες,τις περιόρισε στις 5-6;Μας λείπει ένα τρανταχτό γυναικείο όνομα,που νιώθουμε,ότι το απέκλεισε λόγω σεξισμού;Πότε υπήρχε διαφορετική κουλτούρα στην Ελλάδα;Συμβαίνει όμως κάτι διαφορετικό αυτές τις μέρες.Βλέπουμε μια κυβέρνηση,που μπήκε προετοιμασμένη και οργανωμένη από το πρώτο λεπτό.Δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε την οποιαδήποτε επιτυχία.Μπορεί όλο αυτό να είναι η βιτρίνα μιας απόλυτης πατάτας.Αλλά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει,ότι βλέπουμε κάτι,που δεν το είχαμε ξαναζήσει.Και μια εικόνα που όχι μόνο δεν ήταν σε θέση να την υποστηρίξει η προηγούμενη κυβέρνηση,αλλά που όλα αυτά τα θεωρεί και φλώρικα και μικροαστικά και νοικοκυρίστικα και νεοφιλελέ.Τι μπλε φακέλους,μωρέ,και τεχνοκράτες και αηδίες;Στο βάθος όμως το αίσθημα της ανεπάρκειας πονάει.Κι όταν δεν μπορείς να μιλήσεις για εκείνα που καίνε και σε εκθέτουν,σου φταίνε ξαφνικά άλλα.Και κάπως έτσι αναδείχθηκε το όλο θέμα και βρεθήκαμε να κάνουμε ολόκληρη κουβέντα για τις γυναίκες στην κυβέρνηση.Λες και τέτοιες ερωτήσεις γίνονταν και χτες και προχτές κι όλοι αυτό συζητούσαμε με πίκρα στην καφετέρια.Το ξαναλέω,ότι θέμα υπάρχει.Δεν το κρύβω,ότι για κάποιες που μπήκαν στη βουλή το πανηγύρισα τρελά.Δεν το κρύβω,ότι ένιωσα άσχημα βλέποντας γυναίκες,που μπήκαν στα ψηφοδέλτια για παραγέμισμα,πρόχειρες επιλογές της τελευταίας στιγμής,για να ικανοποιηθεί η ποσόστωση.Αλλά κι η υποκρισία δε μου αρέσει.