Επιτέλους! Ένας πολύ όμορφος χώρος που τον συνδυάσαμε με όμορφες βόλτες στο κέντρο της πόλης, με ποικίλες πολιτισμικές και πολιτιστικές στιγμές, κυρίως σε ό,τι αφορούσε και ό,τι διοργάνωνε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (και όχι μόνο), φιλόξενος τις βροχερές ημέρες του χειμώνα και δροσερός τα καλοκαίρια.Είχε ερημώσει τόσο που μόνο (κατα)θλίψη προξενούσε στους περαστικούς, ειδικά σε όσους ζήσανε τα παλιά μεγαλεία του.Πήξαμε στα εμπορικά κέντρα (βλέπε Μέγαρο Μετοχικού Ταμείου Στρατού), γεμάτα ανούσια καταστήματα των... «φρου-φρου και αρώματα» και στο βάθος στοά-«κήπος» με... υπεροπτικούς, κουστουμάτους bon viveur και ψηλομύτες ταγιεράτες, να επιδεικνύονται ως σαν κούκλες βιτρίνας με τα ακριβά κινητά τους τηλέφωνα, στα πόδια τους να κείτονται φιρμάτες τσάντες καταστημάτων και βλέμματα απλανή-κενά (ύφους, «κοιτάξτε με όμως!...»)... Τιμές απλησίαστες, ακόμα και για έναν καφέ, με την ατμόσφαιρα να μυρίζει ακριβά πούρα, καπνό πίπας, και φρεσκοψεκασμενες, ακριβές κολόνιες με τους σερβιτόρους να σε εξυπηρετούν, αν θέλουν, όταν θέλουν...!