Tί κανει το συγγραφέα να πιστευει οτι οι πολιτικοι πριν τη μεταπολίτευση ήταν καλύτεροι; Διαλεξε ένα μικρο δειγμα από τους καλύτερους και αγνόησε τη συντριπτική πλειοψηφία που ήταν το ίδιο ανήθικοι και χειρότεροι. Απλά να αναφέρω παραδειγματα όπως Δελιγιάννης, Κονδύλης, Τσιριμώκος και Ρέντης. Τα κατορθώματα του τελευταίου από τη Βικι: ''Κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως υπουργού εσωτερικών στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα την περίοδο της δίκης του Νίκου Μπελογιάννη και του Δημήτρη Μπάτση σύμφωνα με την μαρτυρία του Ανδρέα Ιωσήφ υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ μετήλθε ανήθικων μεθόδων εις βάρος της συζύγου του Μπάτση με πρόσχημα την σωτηρία αυτού από το εκτελεστικό απόσπασμα''
