Είχα δύο κυνηγημένους (από Γερμανούς και Έλληνες) παππούδες, αγράμματους, φτωχές οικογένειες από χωριά, Ήπειρο και Κρήτη.Ο ένας παππούς "κατάντησε" πασόκος. Πέθανε έχοντας ένα ωραίο σπιτάκι και φράγκα. Δεν ήταν θέμα εκδίκησης, θέμα "λαιμαργίας" ήταν. Πέθανε δυστυχισμένος και φοβισμένος.Ο άλλος θα μπορούσε να είχε τα 10πλάσια αν ήθελε. Επέλεξε τον δρόμο της αρετής όπως αυτή "άνθισε" στο "μεταπτυχιακό ζωής" στη Μακρόνησο. Έτσι κι αλλιώς την κουβαλούσε σαν σπόρο πάντα μέσα του. Όταν τον πλησίασε ο θάνατος ο παππούς τού χαμογέλασε αγέρωχος όπως πάντα. Είχε πλησιάσει ο ένας τον άλλο πολλές φορές και είχαν πλέον συμφιλιωθεί.Καθαρά θέμα ΑΤΟΜΙΚΩΝ επιλογών.