Κατά την γνώμη μου χαραμίστηκε το βιβλίο του Βαρουφάκη που έγινε «σοβαρή» ταινία από τον Γαβρά. Θα μπορούσε να γίνει ένα πρώτης τάξης μιούζικαλ, κάτι ανάμεσα σε Εβίτα και Jesus Christ Superstar. Σοβαρά το λέω.Έχει όλα τα συστατικά μιας τέτοιου είδους επιτυχίας: έντονες συγκινήσεις (που θα κορυφώνονται με τα μουσικοχορευτικά δρώμενα στο Σύνταγμα), φαντασμαγορικά κοστούμια του πρωταγωνιστή σε στυλ Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (άλλη μεγάλη επιτυχία αυτή, του Andrew Lloyd Weber, δεν ξέρω αν την έχετε υπόψιν σας), μια παιδαριώδη υπόθεση στην οποία οι χαρακτήρες είναι στερεότυπα και απλοϊκά αρχέτυπα: ο πολύ κακός «Καροτσάκιας», οι Γραμματείς και Φαρισαίοι του Γιούρογκρουπ, ο Καϊάφας Ντάισελμπλουμ, ο χαζούλης Απόστολος Πέτρος/Τσε Γκεβάρα/Ιούδας Τσίπρας, ο Πόντιος Πιλάτος Πούτιν, η Δανάη/Μαρία Μαγδαληνή, η Εβίτα/Περιστέρα. (Το Εβίτα δεν το έχω δει, παρεμπιπτόντως εξού και δυσκολεύομαι να βρω περισσότερες ομοιότητες). Στην δική μου βερσιόν ακόμα και ο Πετσίτης και ο Καμμένος θα έχουν θέση (μια και το ζητάει ο κύριος Μητσοτάκης): ως αργυραμοιβός στον Ναό ο πρώτος, ως ημίτρελος Ιωάννης Βαπτιστής ο δεύτερος (στον ρόλο της Σαλώμης ο Κοτζιάς).Ο δε Μεσσίας Βαρούφας με τα φαντασμαγορικά του ρούχα, fabulous: θα μπορούσε να αλλάζει κοστούμι σε κάθε σκηνή, σαν την Priscilla Queen of the Desert. Με έναν καλό λιμπρετίστα (εννοείται ότι προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους ενδιαφερόμενους) θα μπορούσε να γίνει παγκόσμια επιτυχία, μεγαλύτερη και από αυτήν που προμηνύεται για την ταινία του Γαβρά.
