Η αυτοκτονία παραμένει ταμπού και απόλυτο φιλοσοφικό διακύβευμα.Οφείλουμε όμως να σταθούμε στην αυξητική της τάση τα χρόνια της κρίσης.Πέραν κάθε αμφιβολίας αναδεικνύεται ως υπέρτατη μάστιγα για τους εν πολλοίς δοκιμαζόμενους Έλληνες των οποίων τα μαρτύρια αρέσκονται ορισμένοι να παραβλέπουν σε α-νόητη σύγκριση με την καταιγιστική διεθνή συγκυρία.Ουδόλως φυσικά ευσταθεί η φτηνή αυτή δικαιολογία και η ανάδειξη του θέματος είναι εκ των ων ουκ άνευ βήμα πριν την ανάληψη δράσεων για την αντιμετώπιση του.Όχι βέβαια από ΜΚΟ του συρμού αλλά από την συντεταγμένη πολιτεία αν υπάρχει.
