Ευχαριστώ για την απάντησή σου Μαύρε Γάτε. Συμφωνώ απόλυτα πως ο σωφρονισμός είναι το ζητούμενο, και όχι η εκδίκηση. Το θέμα είναι πως αν δεν συλληφθεί ο δολοφόνος, δεν θα μάθουμε ποτέ κατά πόσο έχει προβεί και σε άλλες αξιόποινες πράξεις ή όχι, και αν έχει συμμορφωθεί με τον νόμο, έστω και κατόπιν εορτής, όπως περιγράφεις. Επίσης μέρος της απονομής δικαιοσύνης είναι και η δυνατότητα να μάθουν οι συγγενείς και οι αγαπημένοι του θύματος τι τού συνέβη, και ποιός ευθύνεται για τον θάνατο του. Η αλήθεια είναι πολύ σημαντική όταν έχεις χάσει βίαια κάποιον δικό σου. Η ιατροδικαστική επιστήμη συνεχώς εξελίσσεται τεχνικά (παράλληλα με τους επιμέρους επιστημονικούς κλάδους που την συναποτελούν). Στην Αμερική κάθε τόσο μαθαίνουμε πως εξιχνιάστηκαν υποθέσεις ακόμα και 40-50 χρόνια μετά, χάρη σε νέες τεχνολογίες της γενετικής και της μοριακής βιολογίας πχ. Εάν είχε παραγραφεί το έγκλημα κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί μετά την πάροδο της εικοσαετίας. Επίσης πολύ συχνά, σε υποθέσεις βιασμών μετά φόνου, έχει βρεθεί πως ο δράστης έχει κάνει σωρεία τέτοιων εγκλημάτων, όποτε το να μπορεί να τιμωρηθεί έστω και για ένα τέτοιο έγκλημα (δεδομένου πόσο δύσκολο είναι συχνά να δέσει μια τέτοια υπόθεση), όσο παλιά και να έγινε, έχει μεγάλη αξία. Είχαμε και στην Ελλάδα πρόσφατα τέτοιου τύπου εγκλήματα, καλό θα ήταν να υπάρχουν πολύ πιο σοβαρές τιμωρίες για τον φόνο ειδικά, καθώς και μη δυνατότητα παραγραφής.
