«Βλέπω τις γυναίκες γύρω μου να ανακτούν τον έλεγχο της τύχης τους. Να γράφουν δικά τους έργα να δημιουργούν θεατρικές ομάδες ή να κάνουν δικές τους ταινίες».Θαυμάσια γυναίκα η Έλεν Μίρεν. Αποτελεί την επιτομή της διαχρονικής, γυναικείας γοητείας και πνευματώδους ωριμότητας, αλλά δεν θα συμφωνήσω πλήρως μαζί της και εξηγούμαι:Οι γυναίκες, μιλώντας πάντα για τις δυτικές, σύγχρονες κοινωνίες, εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν τον έλεγχο των ζωών τους σε πολλούς τομείς. Αυτό που οπωσδήποτε χρειάζεται επαναπροσδιορισμό και έλεγχο είναι η ανορίοτη συμπεριφορά (και αντίληψη) των ανδρών η οποία ενισχύεται αρνητικά από τα σύγχρονα, καταναλωτικής μορφής, πρότυπα (τα οποία αποτυπώνονται και στις εμπορικές, κινηματογραφικές παραγωγές - ακόμα και από γυναίκες δημιουργούς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες). ..ας σκεφτούμε τι γίνεται στις μη ανεπτυγμένες κοινωνίες...Όσο αφορά την σεξουαλικότητα, με την ευρύτερη έννοια, αυτή αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί ένα συνεχές, άλυτο, σύνθετο μυστήριο για την ανθρώπινη νοημοσύνη και συναισθηματισμό, συγκρουόμενα ανάμεσα στην λογική, το συναίσθημα, τις ατομικές και κοινωνικές προκαταλήψεις αλλά και αντιλήψεις ανά κοινωνία.Και ενώ, παρότι γίνεται με λανθάνων τρόπο, το αρσενικό κομμάτι των γυναικών, υπό την έννοια της δυναμικότητας, ενισχύεται και επικροτείται, από την άλλη θεωρείται πολύ μεγάλο ταμπού η αναγνώριση και η έκφραση της θηλυκής πλευράς των ανδρών υπό την έννοια της συναισθηματικής ευαισθησίας και του τρόπου έκφρασής της. Ακόμη και σήμερα η ψυχολογία υποστηρίζει το δίπολο (κυρίως μέσα στις οικογενειακές σχέσεις), πως το θηλυκό (μητέρα) αντιπροσωπεύει το συναίσθημα και το αρσενικό (πατέρας) την λογική. Κάτι που προσωπικά, ως ειδικός ψυχικής υγείας, δεν το υιοθετώ. Και εδώ ακριβώς είναι, όπως ανέφερε η αξιαγάπητη ηθοποιός, που βρισκόμαστε όλοι μας, γυναίκες και άντρες, κάπου στη μέση.Η σεξουαλικότητα είναι ένα πολύ διαφορετικό κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης, σύνθετο, που περιέχει και εκφράζεται (από την μήτρα ακόμη), μέσω αρχέγονων -πολύ ισχυρών-, φυσικών ενστίκτων.Τα οποιαδήποτε κινήματα τύπου, «μαύρο ή άσπρο», «εμείς ή εσείς» μόνο αρνητικά μπορούν να λειτουργήσουν και όχι απελευθερωτικά. Όλοι μας βρισκόμαστε κάπου ανάμεσα και αυτό είναι που δημιουργεί τις συνθήκες ειλικρινούς κατανόησης, άρα και επίλυσης των εκάστοτε ζητημάτων.