Δεν κατανοώ τις έννοιες "θετικά" και "αρνητικά" και ποιος ορίζει τι είναι καλό και τι κακό.Πχ για εμένα η αντιμετώπιση του φύλου ως "φάσμα" μου κάνει ανειλικρινές και παράλογο και ως τέτοιο κάτι κακό. Το φύλο δεν είναι επιλογή. Είναι εκ γενετής κατάσταση. Επιλογή είναι το ντύσιμο, η σεξουαλικότητα (σε σπάνιες περιπτώσεις, ιατρικού ενδιαφέροντος, ΔΕΝ είναι) και άλλα επίκτητα χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν πρέπει να κατακρίνεται για τις εντός νομιμότητας επιλογές του. Το είχε πει πολύ ωραία ο Περικλής στον Επιτάφιό του: "Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη" παρ. 37.Δι 'εμέ αυτή είναι η βάση του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Κάνε ό,τι σου αρέσει (εντός νομιμότητας) και υποχρεούμαι να μην στραβομουτσουνιάζω.Αλλά σήμερα έχουμε φτάσει να νομοθετούμε απλά παράλογα πράγματα. Όπως ότι μπορείς να δηλώνεις ό,τι "νιώθεις" ότι είσαι. Πράγμα που πάει πέρα από τις συνειδητές επιλογές του ανθρώπου, ξεπερνάει τη νομική επιστήμη και πεδία ενδιαφέροντος άλλων επιστημών.Αυτή η "δικαιωματική" αυταρέσκεια να αυτοτοποθετείται στο "καλό" και οτιδήποτε άλλο είναι κακό, συντηρητικό και αρνητικό είναι η βάση της "ηθικής ανωτερότητας" που μας βασάνισε για χρόνια... Και φαίνεται ότι είναι εδώ για να μας βασανίζει για πάντα, καθώς ένα ποσοστό εξ ημών νομίζει ότι έχει την εκ θεού αποκάλυψη στα χέρια του και την περιφέρει ως τρόπαιο.Και μιας και μιλάμε για έμφυλες διακρίσεις στις μορφές εξουσίας κάποτε πρέπει να μιλήσουμε για το καθεστώς των γυναικών στον στρατό, στην αστυνομία, στις δημόσιες υπηρεσίες και του συστημικού προστατευτισμού που απολαμβάνουν (απουσία νυχτερινών περιπόλων κτλ κτλ). Αν είμαστε της άποψης "όλα στο φως" θα τα βγάλουμε όλα στο φως. Όχι τα μισά.
